Duiven, Tipes en een helpende hand voor iedereen

Het is zaterdagavond als ik hem voor de zoveelste keer bel. Enrico is niet alleen bekend als fanatieke duivenliefhebber, maar ook als de man die álles weet van Tipes. Of je nou een storing hebt, een antenne wilt aansluiten of gewoon iets niet snapt – Enrico staat klaar. Altijd. Voor iedereen ook voor mij.

Maar vandaag geen technische vragen, geen klokproblemen, geen stress. Vandaag nemen we rustig de tijd om het te hebben over zijn manier van houden, verzorgen en de liefde voor de sport.

Een rustige basis

Bij Enrico valt direct op hoe rustig en verzorgd alles erbij ligt. Geen tierlantijntjes, geen drukte – gewoon een simpel hok, gezonde duiven en een melker die precies weet wat hij doet. “Rust op het hok is het halve werk,” zegt Enrico, terwijl hij een bakje voer verdeelt. “En dat geldt eigenlijk ook voor de melker.”

Zijn duiven krijgen structuur: elke dag op dezelfde tijden voeren, loslaten en verzorgen. Geen verrassingen, geen onnodige prikkels. “Als je de duiven snapt, gaan ze voor je vliegen. Maar je moet ze wél eerst leren kennen.”

Verzorging met oog voor detail

Enrico is een liefhebber met oog voor de kleine dingen. Hij let op de kleur van de mest, de glans van het verenkleed, hoe de duiven eten en zelfs hoe ze terugkomen van een vlucht. “Ze vertellen je veel, als je tenminste goed kijkt,” zegt hij.

Voeren doet hij met beleid. Geen vaste mengeling het hele jaar door, maar aangepast aan het seizoen en de behoefte. “Ik gebruik meerdere mengelingen door elkaar en let goed op het gewicht en de vorm van de duiven. Te zwaar is niks, maar te licht ook niet.”

Trainen doen de duiven op vaste tijden. De oude duiven ’s morgens vroeg, de jonge in de namiddag. En bij mooi weer… dan mogen ze lekker lang hun gang gaan. “Ze moeten vliegplezier hebben, dan komen ze ook graag naar huis.”

Duivenmelker én techneut

Enrico’s passie voor de duivensport stopt niet bij het hok. Iedereen in de regio weet: heeft je Tipes een storing, dan bel je Koene. “Ik vind het gewoon leuk om anderen te helpen,” zegt hij nuchter. “We zitten allemaal in hetzelfde bootje, dus waarom zou je elkaar niet ondersteunen?”

Hij installeert, repareert, geeft uitleg en helpt zelfs op afstand. Op clubavonden staat hij paraat voor technische vragen, en bij het inkorven zie je vaak genoeg een melker met een onwillige klok richting Enrico stappen – met succes. En altijd met een glimlach.

Een man van de sport

Enrico is geen man van grote woorden. Hij hoeft niet met prijzen te pronken of elke week in de krant te staan. Wat hij wél doet, is met hart en ziel voor zijn duiven zorgen, én voor zijn medeliefhebbers. Dat is minstens zo waardevol.

Zijn hokken staan in balans. Zijn duiven zijn gezond en trouw. En hijzelf? Die is altijd bereid om bij te springen waar nodig – of het nou met een duif, een klok of een goed gesprek is.