Er zijn van die vluchten die nog dagen blijven hangen. Niet omdat je zelf nou zo’n hoofdrol speelde, maar omdat het er eentje was die je voelde tot in je duivenhart. Ruffec was zo’n vlucht.

Op donderdag 5 juni gingen de duiven in de mand. Strak in de veren, gespannen kopjes, klaar voor het avontuur. Zaterdag, 8 juni, werd er eindelijk gelost in Ruffec – voor de leken onder ons: da’s geen blokje om.

En dan… zondag, 9 juni. Terwijl de meeste mensen nog dromen over croissants en koffie. De grote dag. Duivenmelkers zaten op scherp, klok in de aanslag, ogen turen in de duisternis. En daar kwamen ze de nachtvliegers – niet als zwermen, maar één voor één. Moe, getekend, maar strijdlustig. Echte duiven, echte vlucht. Wat een klasbakken.

En de eer? Die was voor Comb. Beckers uit Lelystad. Chris en Nancy, een gouden duo, tikten gewoon die eerste prijs binnen. Petje af! Niet alleen voor de duif, maar voor de hele aanpak. Daar zit liefde in, dat zie je, dat voel je. En ik gun het ze van harte.

Op plek twee vinden we A. de Jong uit Blaricum. Ook zo’n naam die je vaker op de uitslag ziet staan. Stabiel, degelijk en altijd als je het niet verwacht. En de derde plaats? Die ging naar Bert de Graaff & Gernaat uit Lelystad – net als zijn duif, scherp en mooi op tijd. Goed gedaan!

En ik? Tja… over mijn duiven zullen we het maar niet hebben. Ze kwamen hoor, daar niet van, maar niet om over naar huis te schrijven. Geen vroege, geen late, zelfs niet uit Ruffec. gewoon… een dag later uit Maartensdijk. Maar ach, dat is ook duivensport. Soms sta je op het podium, soms sta je te vegen bij het hok met een kop koffie en denk je: “Volgende keer doe ik mee.” 😉

En dat is misschien wel het mooiste van deze sport: je gunt een ander de overwinning, maar je droomt er zelf ook nog van. Altijd weer.

Tot de volgende vlucht,