Sommige ontmoetingen vergeet je niet snel. Die met Sven Out was er zo eentje. We leerden elkaar kennen tijdens het inkorven in Soest – niet geheel vrijwillig, maar door omstandigheden. Door de vogelgriep zaten we in onze club even zonder inkorfmogelijkheid, dus ik zocht onderdak in Soest. En daar liep ik hem tegen het lijf: Sven, vlot, vriendelijk, en met een duivenverhaal of vijf in z’n binnenzak.

Na een paar keer gezellig buurten bij het inkorven – je weet wel, dat ‘even kletsen’ dat zomaar een half uur duurt – zei hij ineens:
“Als jij het leuk vindt, kweek ik wel een paar jongen voor je.”
Nou, en wat zeg ik? “Twee is genoeg hoor…”
Stom. Ik had een hele ronde moeten vragen!

Appjes, armen vol voer en… cappuccino?

Het duurde even, maar ineens kreeg ik een appje van Sven:
📸 Foto van twee prachtige blauwe jongen.
“Hier zijn ze dan! Klaar om opgehaald te worden.”

Afspraak gemaakt, op naar Arnhem. Daar aangekomen moest ik even wachten tot hij thuis kwam. “Druk met het klusbedrijf,” zei hij. Logisch, Sven timmert letterlijk en figuurlijk aan de weg. Ik stond op het punt om te vertrekken toen hij aan kwam rijden met z’n brede glimlach en de vraag:
“Hoe drink jij je koffie?”
Ik zei “zwart”, maar kreeg een heerlijke cappuccino in m’n hand gedrukt. Tja, dat is Sven: altijd nét dat beetje extra.

Van 27 meter naar 7 meter en toch top

We liepen naar zijn hok. “Niet meer zoals vroeger hoor,” zei hij bescheiden, “vroeger had ik 27 meter hok, nu moet ik het doen met een lullige 7 meter.” Maar ik moet zeggen: wat een prachtig hok! Een echt van de Zonhok, perfect geventileerd, en de duiven zagen er topfit uit. Echt van die duiven waar je spontaan jaloers van wordt.

Natuurlijk moest ik even in zijn voerton kijken – dat hoort erbij, hè? Een mengsel van vier verschillende soorten voer, alsof hij een saladebar voor duiven runt.
“Gebruik je ook bijproducten?” vroeg ik.
“Nee joh, niks bijzonders.”
Even later: “Maar ik probeer nu wel wat natuurlijks hoor, kijk, hier… kruidenmengsels.”
Tja, betrapt!

Bulletje leeft voort

Op zijn hok hangt een bord met de naam “Bulletje” – niet zomaar een naam. Het is een eerbetoon aan zijn vader, die alweer 14 jaar geleden is overleden. “Maar ik denk nog elke dag aan ‘m,” zegt Sven. Hij heeft zelfs een duif van zijn vader gekregen die hij Bulletje heeft genoemd. Een echte topper, die nog steeds doorloopt in zijn stam. Mooi toch? Duivensport zit hier echt in het hart en in de genen.

Kwaliteit met hoofdletter K

In zijn kweekhok zit het vol bekende namen. Uiteraard Calis (dat kan ook bijna niet anders), maar ook duiven van mevrouw Snelle – en geloof me, daar zit kwaliteit in. De jongen die ik mee naar huis mocht nemen? Daar zat pit in. Goed gebouwd, strak in de pennen, en ogen die zeggen: “Wacht jij maar tot ik vlieg…”

Als je de kans krijgt

Als je ooit de kans krijgt om bij Sven op bezoek te gaan: doen. Je krijgt er goeie koffie, veel verhalen, én wie weet een paar jongen met pit.
Maar pas op: zeg nóóit dat je er maar twee hoeft. Dit soort duiven daar wil je gewoon een hok vol van ;-).

Sven Out – een melker met een verhaal, een hart van goud en duiven die weten wat winnen is.