Iedere duivenmelker kent het gevoel. Je staat daar, ogen op de hemel gericht, het hart een tikkeltje sneller kloppend, wachtend op dat ene silhouet dat door de lucht snijdt. Meestal is het mijn kameraad Bert die de eerste aankomst ziet. Maar deze keer was het anders. Deze keer had ik de eer. De spanning, de verrassing en de euforie toen bleek dat we bovenaan stonden op Compuclub live – het zijn van die momenten waarvoor je leeft als melker.

De dag begon zoals zovele andere zaterdagen in het seizoen: met verwachtingen, hoop, maar ook een vleugje realisme. Zeker gezien de voorspelde zuidwestenwind had ik er niet heel veel vertrouwen in dat wij, zo westelijk gelegen, voorin zouden meedraaien. Maar wat er gebeurde, overtrof alles. Het was niet alleen een overwinning, het was een bevestiging van al het werk, de aandacht en het geduld.

Ze dook naar beneden, krachtig en recht op haar doel af

Bert heeft een scherp oog voor aankomsten – sneller dan wie dan ook ziet hij de stipjes aan de horizon. Dus wanneer ik eens een duif als eerste zie, weet ik dat er iets bijzonders aan de hand is. En zo was het ook deze keer. Ze dook naar beneden, krachtig, doelgericht, en landde als een raket op de plank. De tijd leek even stil te staan. Dat gevoel, dat moment… pure magie.

We wisten op basis van de tijden van anderen op Compuclub dat onze duif vroeg moest zijn. De adrenaline gierde door ons lijf. Maar we hielden nog een slag om de arm. Want, zoals iedere melker weet: kloktijden zijn één ding, maar pas als je het overzicht op Compuclub live ziet, weet je echt waar je staat.

En daar gebeurde het: we zagen onze naam bovenaan verschijnen. Nummer één. We keken elkaar aan, vol ongeloof. Eerst dachten we nog aan een fout, maar al snel beseften we dat het klopte. Het was onze dag.

Technisch foutje

Natuurlijk bleek er een klein technisch foutje te zijn geslopen in onze voorbereiding. We hadden een verkeerde afstand ingevoerd in de klok. Een paar kilometer verschil – vier om precies te zijn – dat lijkt niet veel, maar het heeft een grote impact op de berekende snelheid.

Volgens onze afstand zouden we ongeveer vijfde zijn geworden. Prima prestatie natuurlijk, daar niet van. Maar doordat Compuclub live de juiste afstand hanteerde, kwamen we ineens helemaal bovenaan te staan. Alsof het lot ons een duwtje in de rug gaf.

Dat kleine verschil benadrukt nog maar eens hoe nauwkeurig deze sport is. Hoe elk detail telt. En hoe belangrijk het is om je gegevens goed in te voeren. Toch konden we er vooral om lachen. Want ondanks het foutje voelde het meer dan verdiend.

De winnende duif: Bon van Alex Meijboom

De heldin van de dag is een blauwband duivin, en niet zomaar eentje. Ze komt van een bon van Alex Meijboom uit Huizen. En als je een beetje in de duivensport zit, weet je meteen: dat betekent kwaliteit. Veel van zijn duiven dragen het bloed van Willem de Bruin – een naam die garant staat voor topresultaten.

Het is altijd spannend als je via een bon een jonge duif krijgt. Je weet nooit precies wat je in huis haalt. Maar bij deze was het meteen raak. Een karaktervolle duivin, met pit, uitstraling en bovenal: prestaties.

Prestaties op de Midfond

Kijken we naar haar prestaties, dan zie je meteen dat dit geen ééndagsvlieg is. In de eerste drie midfondvluchten behaalde ze achtereenvolgens een 4e, 6e en 9e plaats binnen de vereniging. Dat is niet alleen knap, dat is ronduit indrukwekkend.

Consistentie is één van de moeilijkste dingen in de duivensport. Iedereen kan wel eens geluk hebben. Maar drie keer zo hoog eindigen op rij – dat is klasse. En dat doet ze niet zomaar. Ze traint goed, is levendig, eet goed, en – misschien wel het belangrijkste – ze heeft een band met haar baas.

Ze zit net als de andere duivinnen sinds dit jaar de hele dag in een loketkast. Geen afleiding, geen rondvliegen, puur rust en focus. Maar zodra ik het hok binnenkom, begint ze te koeren alsof ze mij al van ver aan voelt komen. Ze stoeit wat, toont haar staart, en krijgt dan als beloning een paar stukjes pinda. Ja, ik denk echt dat ze op de baas vliegt.

De dagelijkse routine en discipline

Elke succesvolle prestatie begint bij de basis. En in de duivensport is die basis de verzorging. De winnende duivin en haar hokgenoten hebben een strak schema dat bestaat uit vaste voeding, trainingstijden en rustmomenten. En dat werpt zijn vruchten af.

Elke ochtend krijgen de duiven exact 10 gram Embregts-Theunis voer. Dat is geen toeval, maar een weloverwogen keuze. Embregts-Theunis staat bekend om zijn uitgebalanceerde mengelingen, specifiek afgestemd op de verschillende fasen van het seizoen. Over dit voer wordt dagelijks een klein beetje Oreganum Red gestrooid – een natuurproduct dat de weerstand verhoogt en de luchtwegen schoon houdt. Een sterk en gezond hok begint bij de darmen, zeggen ze, en daar wordt hier absoluut rekening mee gehouden.

’s Middags mogen de duiven een uur los. Even de vleugels strekken, het lichaam activeren, en de kop leegmaken. Maar verder blijven ze op rust. Loketkasten zorgen voor focus en rust, iets dat deze duivin zichtbaar ten goede komt. Ze is scherp, levendig en staat elke dag klaar om te presteren.

Van tegenwind naar wind mee

De week voorafgaand aan de vlucht stonden de weerkaarten op zuidwestenwind. Als liefhebber die het meest westelijk zit, weet je dan al: dit gaat lastig worden. Zulke windrichtingen betekenen vaak dat de duiven over je heen worden geblazen en elders landen.

Maar de natuur is grillig, en daar maakt deze sport het spannend. Uiteindelijk bleek de wind veel zwakker dan voorspeld, en de temperatuur liep op. Het werd dus een zware vlucht, eentje voor duiven met karakter en conditie. En net dat gaf ons hoop.

Toen we zagen hoe ze kwam, wisten we: ze had het niet cadeau gekregen. Ze had echt moeten knokken. En dat maakte het des te mooier. Want winnen onder ideale omstandigheden is mooi, maar winnen onder zware omstandigheden – dat is wat een kampioen typeert.

Een zucht van opluchting

Zoals elke melker weet, is het eind van de dag altijd een mix van euforie en spanning. Want hoe goed de aankomsten ook zijn, er blijven altijd vragen hangen: zijn ze allemaal terug? Hoe zijn de anderen geland?

Die avond misten we er nog twee. En dat blijft knagen. Eén van de ontbrekende duiven was bovendien de broer van de winnares – ook een talentvolle vlieger. Het drukt je meteen weer met de neus op de feiten: de duivensport is niet alleen roem en bekers, maar ook verliezen en wachten.

Gelukkig kwam de zon op met goed nieuws. De volgende ochtend, vroeg in de ochtendmist, waren beide afwezigen weer terug op het hok. Vermoeid, maar veilig. Een zucht van opluchting ging door ons heen. Ze hadden het gehaald.

Bert is een essentieel onderdeel van het succes

De structuur binnen het hok draait om totaal weduwschap: 13 koppels die op een uitgekiende manier worden gespeeld. 12 doffers huizen in een broedhok, en eentje op een schabje ertussen – een mooie mix van discipline en efficiëntie.

Mijn samenwerking met Bert is ook een essentieel onderdeel van het succes. Hij heeft 12 kweekkoppels, waarvan de jongen bij mij komen om het volledige jonge duivenprogramma te doorlopen. Het is een systeem dat werkt, gebaseerd op vertrouwen, ervaring, en wederzijdse passie voor de sport.

Samen bouwen we aan een stam die niet alleen op papier goed is, maar die zich ook in de lucht bewijst. En dit seizoen lijkt het erop dat de lijnen van Meijboom en Willem de Bruin daar een serieuze rol in gaan spelen.

De band met duiven: Hun prestaties zijn jouw trots

Wat veel mensen niet beseffen: duivensport draait niet alleen om snelheid en prestaties. Het gaat ook om een diepere band tussen mens en dier. Die blauwe duivin bijvoorbeeld, die reageert niet zomaar op mij. Ze voelt me aan, kent mijn stem, mijn geur. Wanneer ik het hok binnenstap, begint ze te koeren, slaat ze met haar vleugels en sleept ze haar staart over de grond – een teken van vertrouwen én hechting.

Dat contactmoment, dat stoeien voor het voeren en die paar stukjes pinda, is geen routine. Het is een ritueel. Een beloning voor haar trouw, een knikje van waardering. Misschien vliegt ze inderdaad op de baas. En dat is precies wat deze sport zo uniek maakt. Je ziet jezelf weerspiegeld in je duiven. Hun discipline is de jouwe. Hun prestaties zijn jouw trots.

Bloed kruipt waar het niet gaan kan

Stambomen en afstamming zijn belangrijk in de duivensport. De winnende duivin komt uit een sterke lijn, met veel invloed van Willem de Bruin – een naam die staat als een huis. Via een bon van Alex Meijboom uit Huizen kwam ze bij ons terecht, en dat blijkt een schot in de roos.

Die bon, ooit gewonnen of gekocht op een feestavond of beurs, is nu goud waard. Want ze toont keer op keer haar klasse. En niet alleen zij – ook haar broer vliegt zich in de kijker. Als zulke lijnen zich blijven bevestigen, bouw je verder. Dan wordt het geen toeval meer, maar een strategie.

En dat is waar de toekomst ligt. Niet in geluk, maar in beleid. In goed kweekmateriaal, gekoppeld met doordachte verzorging en training. En bovenal: met een groot hart voor je dieren.

Niet alleen vliegen, maar ook vooruit denken

Elke vlucht begint ver voor het lossen. Het weer, de wind, de afstand – alles telt. Deze vlucht was daar het perfecte voorbeeld van. Oorspronkelijk leek het geen gunstige vlucht voor ons, maar juist omdat we bleven nadenken en aanpassen, konden we profiteren toen het moment daar was.

De snelheid, berekend aan de hand van de afstand op Compuclublive, gaf ons een enorme boost. Wat eerst een top 5-notering leek, bleek een overwinning. En dat verschil van 4 kilometer? Dat was de sleutel.

Duivensport is niet alleen het hok krabben, het is ook mentaal. Je moet kunnen schakelen, leren van fouten, en vooral: blijven observeren. Want je duiven vertellen je alles – als je maar goed kijkt.

Rol van vriendschap en passie in de sport

Samen sta je sterker. Mijn samenwerking met Bert is daar het perfecte voorbeeld van. Hij kweekt, ik speel, en samen evalueren we alles. Van de voerlijsten tot de vliegresultaten. Van paringen tot de bouw van het hok.

Die samenwerking is goud waard. Niet alleen omdat je elkaar aanvult, maar ook omdat je elkaar motiveert. Op dagen dat het tegenzit, trek je elkaar erdoorheen. En op dagen als deze – waarop alles klopt – vier je samen de overwinning.

Want dat is duivensport: een gedeelde passie. Van jonge duif tot kampioen. Van onzekerheid tot triomf.

Binnenkort begint het jonge duivenprogramma

De blik staat alweer op de toekomst. Binnenkort begint het jonge duivenprogramma, en dat betekent een nieuw hoofdstuk. De jongen van Bert komen naar mijn hok, waar ze klaargestoomd worden voor hun eigen prestaties. En als de lijn van de winnende duivin zich voortzet in haar broers en zussen, kunnen we nog mooie dingen verwachten.

We trainen rustig op, bouwen vertrouwen op met de jongen, en creëren stap voor stap een basis waarop we verder kunnen. Want de jeugd is de toekomst – ook in de duivensport. En wie vandaag investeert, plukt morgen de vruchten.

Een belangrijk onderdeel wordt ook de selectie. Welke duiven hebben het in zich? Wie toont karakter? Niet alleen kijken naar prestaties, maar ook naar gedrag, gezondheid en motivatie. Want talent zonder inzet brengt je nergens. Net als bij mensen.

Wat deze overwinning betekent

Deze overwinning was meer dan een winnende tijd. Het was erkenning. Voor het harde werk. Voor het systeem. Voor de passie. Voor de band tussen melker en duif. Het bevestigde dat we op de goede weg zitten, en dat zelfs een kleine liefhebber groots kan presteren. Leuk is ook om te weten dat we een paar meter sneller waren dan Willem van Dam met een pure Calis duif via Edward Schrijvers

Het motiveert om door te gaan. Om te blijven zoeken naar verbetering. Naar kleine details die het verschil maken. Want dat is waar kampioenen ontstaan: in de details. In de liefde voor het vak. In de vroege ochtenden, de verzorging, de observatie, de band.

Deze overwinning is geen eindpunt, maar een tussenstation. Een bemoediging. En een belofte dat er meer in het vat zit.

Een gewone zaterdag die we niet meer vergeten

Wat begon als een gewone zaterdag, eindigde in een dag die we niet snel zullen vergeten. Een winnende aankomst, een onverwachte nummer één positie, en een duif die alles gaf. De blauwband duivin van Alex Meijboom – met het bloed van Willem de Bruin – schreef geschiedenis in ons hok.

We kijken met trots terug, maar ook met gezonde honger vooruit. Want er is nog zoveel om voor te vliegen. En als het aan ons ligt, is dit pas het begin.